Niemand is hetzelfde en dat maakt ons zo mooi. Dat geldt voor onze leerlingen, voor leerkrachten en andere medewerkers en zeker ook voor onze scholen. We doen veel samen en we doen veel zelf. Precies zoals kinderen dat spelenderwijs leren: soms alleen, soms samen. We zijn bereid om onze verschillen te zien en te benoemen. Daardoor kunnen we van elkaar leren en elkaar stimuleren. Dat is wat we willen, want daar geloven we in. Allemaal.

Wij kunnen ons werk alleen goed doen vanuit onze verbondenheid. Door in te zien wat onze leerlingen bezighoudt kunnen we hun nieuwsgierigheid prikkelen. Zo komen ze verder. We voelen ons ook met hun wereld verbonden. Met hun ouders/verzorgers, dorp of stad, hun familie, vriendjes, vriendinnetjes. En natuurlijk met al onze collega’s en al die anderen die met onze school te maken hebben. We realiseren ons dat de wereld groter is dan een klaslokaal of school. Juist vanuit onze band met de kleine en grote wereld om ons heen, voeden we onze leerlingen.

Eigenheid. We hebben het allemaal. En als we gezien worden zoals we echt zijn, gebeurt er iets bijzonders. We voelen ons erkend. We voelen ruimte. We voelen ons uitgenodigd om te ontdekken. Om te groeien. Om steeds meer onszelf te worden. Dat proces willen we bij onze leerlingen op gang brengen en versterken. Trouwens, dat willen we ook bij onszelf. Als vakmens, als team en als onderwijsgroep. Allemaal hebben we eigenheid.

Trots maakt mooi en sterk Soms zie je ze bijna letterlijk glimmen. De kinderen, maar ook hun ouders/verzorgers. Dan ontstaat er een gevoel van samen iets bereikt hebben. Of iets moois ervaren. Trots heeft allerlei kleuren. Ook die van het land en de cultuur. Waar je ook vandaan komt. En natuurlijk doen we binnen ons onderwijs de dingen waar we trots op zijn. En dat stralen we dan ook uit, zodat iedereen het kan zien.